ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΕΣ
Η εκλεκτή του φεγγαριού της Φωτεινής Ξανθοπούλου
Το βιβλίο αρχίζει με μια φτωχή οικογένεια που ζει στο χωριό. Στην οικογένεια υπάρχουν τρία κορίτσια. Το ένα από αυτά αγάπησε ένα αγόρι που ήταν κι αυτό φτωχό. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισαν να παντρευτούν και να κάνουν δική τους οικογένεια. Λόγω όμως των οικονομικών προβλημάτων, πήραν της απόφαση να ζήσουν στην πόλη και να βρουν δουλειά. Το κορίτσι το έλεγαν Αγγελική και το αγόρι Περικλή. Αφού πέρασε καιρός η Αγγελική γέννησε ένα αγόρι που το ονόμασαν Αλέκο. Το ανδρόγυνο δεν είχε επαφές με την οικογένεια της Αγγελικής, διότι η μητέρα της δεν την ήθελε, επειδή είχε ήδη πολλά προβλήματα. Μόλις η Αγγελική και ο Περικλής νοίκιασαν ένα σπίτι στην πόλη, έπρεπε να δουλέψουν για να το συντηρήσουν, γιατί δεν είχαν οικονομική στήριξη από κανέναν. Μετά από ένα χρονικό διάστημα η Αγγελική ξαναγέννησε ένα παιδί που ήταν κορίτσι και το ονόμασαν Φανή. Όταν ο Αλέκος, ο γιος τους, μεγάλωσε, αναγκάστηκε να δουλέψει για να συνεισφέρει στην οικογένεια. Η μητέρα του ήταν αδιάφορη και ασυγκίνητη από τα πάντα, επειδή είχε αντιμετωπίσει τόσα προβλήματα στη ζωή της, κυρίως με την υγεία της και είχε γίνει ψυχρή. Μόλις μεγάλωσε και η Φανή, ο Περικλής πήγε στη Γερμανία για να βρει εκεί δουλειά, ενώ η Αγγελική ξεκίνησε δουλειά σε κάποιο καπνομάγαζο. Πέρασαν έξι χρόνια μέχρι να γυρίσει ο Περικλής και μέσα σ’ αυτά τα χρόνια τα παιδιά μεγάλωναν και η Ασπασία γινόταν όλο και πιο αντιπαθητική. Αφού τελικά γύρισε ο Περικλής, έπιασε δουλειά κι έγινε αφεντικό σε ένα καφενείο, αλλά τα έξοδα ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Τα παιδιά είχαν πλέον μεγαλώσει πολύ κι έτσι βοηθούσαν κι αυτά στη δουλειά. Το ανδρόγυνο παρόλο που δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, στήριζε ο ένας τον άλλο και όσο μπορούσαν στήριζαν και τους γονείς τους στο χωριό.
Γενικά, αυτό το βιβλίο μιλάει για τις παλιές εποχές όπου υπήρχε η φτώχεια και οι οικογένειες αναγκάζονταν να μεταναστέψουν και να δουλέψουν όλα τα μέλη της οικογένειας για την επιβίωση. Μου άρεσε γιατί είχε έντονες σκηνές που σε βοηθούσαν να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να ταξιδέψεις αλλού. Άλλωστε, μιλάει για μια πολύ διαφορετική εποχή και βλέπουμε πώς ζούσαν τότε οι άνθρωποι και συγκεκριμένα τα παιδιά, τα οποία δεν ζούσαν την παιδική τους ηλικία, όπως σήμερα. Τέτοια αναγνώσματα από παλιότερες εποχές μας κάνει να εκτιμήσουμε τα προνόμια που έχουμε εμείς σήμερα. Ένας ακόμη λόγος που επέλεξα αυτό το βιβλίο εκτός από τον τίτλο του είναι και το βιογραφικό της συγγραφέα, η οποία γεννήθηκε στην Ξάνθη και σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Κομοτηνής.
Κεφαλά Κωνσταντίνα, Α΄ Γυμνασίου
Η εκλεκτή του φεγγαριού της Φωτεινής Ξανθοπούλου
Το βιβλίο αρχίζει με μια φτωχή οικογένεια που ζει στο χωριό. Στην οικογένεια υπάρχουν τρία κορίτσια. Το ένα από αυτά αγάπησε ένα αγόρι που ήταν κι αυτό φτωχό. Μετά από λίγο καιρό, αποφάσισαν να παντρευτούν και να κάνουν δική τους οικογένεια. Λόγω όμως των οικονομικών προβλημάτων, πήραν της απόφαση να ζήσουν στην πόλη και να βρουν δουλειά. Το κορίτσι το έλεγαν Αγγελική και το αγόρι Περικλή. Αφού πέρασε καιρός η Αγγελική γέννησε ένα αγόρι που το ονόμασαν Αλέκο. Το ανδρόγυνο δεν είχε επαφές με την οικογένεια της Αγγελικής, διότι η μητέρα της δεν την ήθελε, επειδή είχε ήδη πολλά προβλήματα. Μόλις η Αγγελική και ο Περικλής νοίκιασαν ένα σπίτι στην πόλη, έπρεπε να δουλέψουν για να το συντηρήσουν, γιατί δεν είχαν οικονομική στήριξη από κανέναν. Μετά από ένα χρονικό διάστημα η Αγγελική ξαναγέννησε ένα παιδί που ήταν κορίτσι και το ονόμασαν Φανή. Όταν ο Αλέκος, ο γιος τους, μεγάλωσε, αναγκάστηκε να δουλέψει για να συνεισφέρει στην οικογένεια. Η μητέρα του ήταν αδιάφορη και ασυγκίνητη από τα πάντα, επειδή είχε αντιμετωπίσει τόσα προβλήματα στη ζωή της, κυρίως με την υγεία της και είχε γίνει ψυχρή. Μόλις μεγάλωσε και η Φανή, ο Περικλής πήγε στη Γερμανία για να βρει εκεί δουλειά, ενώ η Αγγελική ξεκίνησε δουλειά σε κάποιο καπνομάγαζο. Πέρασαν έξι χρόνια μέχρι να γυρίσει ο Περικλής και μέσα σ’ αυτά τα χρόνια τα παιδιά μεγάλωναν και η Ασπασία γινόταν όλο και πιο αντιπαθητική. Αφού τελικά γύρισε ο Περικλής, έπιασε δουλειά κι έγινε αφεντικό σε ένα καφενείο, αλλά τα έξοδα ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Τα παιδιά είχαν πλέον μεγαλώσει πολύ κι έτσι βοηθούσαν κι αυτά στη δουλειά. Το ανδρόγυνο παρόλο που δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, στήριζε ο ένας τον άλλο και όσο μπορούσαν στήριζαν και τους γονείς τους στο χωριό.
Γενικά, αυτό το βιβλίο μιλάει για τις παλιές εποχές όπου υπήρχε η φτώχεια και οι οικογένειες αναγκάζονταν να μεταναστέψουν και να δουλέψουν όλα τα μέλη της οικογένειας για την επιβίωση. Μου άρεσε γιατί είχε έντονες σκηνές που σε βοηθούσαν να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να ταξιδέψεις αλλού. Άλλωστε, μιλάει για μια πολύ διαφορετική εποχή και βλέπουμε πώς ζούσαν τότε οι άνθρωποι και συγκεκριμένα τα παιδιά, τα οποία δεν ζούσαν την παιδική τους ηλικία, όπως σήμερα. Τέτοια αναγνώσματα από παλιότερες εποχές μας κάνει να εκτιμήσουμε τα προνόμια που έχουμε εμείς σήμερα. Ένας ακόμη λόγος που επέλεξα αυτό το βιβλίο εκτός από τον τίτλο του είναι και το βιογραφικό της συγγραφέα, η οποία γεννήθηκε στην Ξάνθη και σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Κομοτηνής.
Κεφαλά Κωνσταντίνα, Α΄ Γυμνασίου
Ματωμένα χώματα της Διδώς Σωτηρίου
Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι η Μικρασιατική Καταστροφή και ο πόνος που ένιωσαν οι άνθρωποι που έχασαν τους συγγενείς τους και την πατρίδα τους. Ο πρωταγωνιστής αφηγητής περιγράφει το πόσο δύσκολη παιδική ηλικία είχε, εφόσον χρειαζόταν να δουλεύει αυτός και τα αδέρφια του από πολύ μικρή ηλικία στα χωράφια. Παρόλα αυτά, αγαπούσε τον τόπο του και τον περιέγραφε με πανέμορφα λόγια. Μόλις έφτασε στην εφηβεία έφυγε από το χωριό και πήγε να δουλέψει στη Σμύρνη ολομόναχος. Πέρασε από πολλές δουλειές μέχρι που πέρασε ο καιρός, όταν δυστυχώς ανατράπηκε όλη τη ζωή του με τη μικρασιατική καταστροφή και χρειάστηκε να εγκαταλείψει τη Μ. Ασία και να έρθει στην Ελλάδα.
Μου άρεσε πολύ το βιβλίο, γιατί δείχνει τις δυσκολίες που πέρασαν οι άνθρωποι καθώς, όσοι επιβίωσαν από τη φοβερή σφαγή, έγιναν μάρτυρες των φριχτών γεγονότων που συνέβησαν (θάνατοι, βιασμοί, πυρκαγιά της Σμύρνης, αποστολή των ανδρών στα τάγματα εργασίας) και έχασαν δικά τους πρόσωπα αγαπημένα, τα σπίτια και την πατρίδα τους και γενικά ό,τι είχαν μέσα σε λίγες ώρες. Η προσφυγιά έχει μεγάλη διαφορά από τη μετανάστευση, γιατί στη δεύτερη οργανωνόμαστε σωστά, ενώ τότε ο ένας έχανε τον άλλο και πήγαιναν σε ένα μέρος που δεν το ήξεραν, ούτε είχαν γνωστούς και δεν ήξεραν αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Μέσα από την ιστορία αυτού του παιδιού μαθαίνουμε την ιστορία της πατρίδας μας, τα λάθη και τις παραλείψεις μας.
Ντιμπαμπής Σταύρος, Α΄ γυμνασίου
Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι η Μικρασιατική Καταστροφή και ο πόνος που ένιωσαν οι άνθρωποι που έχασαν τους συγγενείς τους και την πατρίδα τους. Ο πρωταγωνιστής αφηγητής περιγράφει το πόσο δύσκολη παιδική ηλικία είχε, εφόσον χρειαζόταν να δουλεύει αυτός και τα αδέρφια του από πολύ μικρή ηλικία στα χωράφια. Παρόλα αυτά, αγαπούσε τον τόπο του και τον περιέγραφε με πανέμορφα λόγια. Μόλις έφτασε στην εφηβεία έφυγε από το χωριό και πήγε να δουλέψει στη Σμύρνη ολομόναχος. Πέρασε από πολλές δουλειές μέχρι που πέρασε ο καιρός, όταν δυστυχώς ανατράπηκε όλη τη ζωή του με τη μικρασιατική καταστροφή και χρειάστηκε να εγκαταλείψει τη Μ. Ασία και να έρθει στην Ελλάδα.
Μου άρεσε πολύ το βιβλίο, γιατί δείχνει τις δυσκολίες που πέρασαν οι άνθρωποι καθώς, όσοι επιβίωσαν από τη φοβερή σφαγή, έγιναν μάρτυρες των φριχτών γεγονότων που συνέβησαν (θάνατοι, βιασμοί, πυρκαγιά της Σμύρνης, αποστολή των ανδρών στα τάγματα εργασίας) και έχασαν δικά τους πρόσωπα αγαπημένα, τα σπίτια και την πατρίδα τους και γενικά ό,τι είχαν μέσα σε λίγες ώρες. Η προσφυγιά έχει μεγάλη διαφορά από τη μετανάστευση, γιατί στη δεύτερη οργανωνόμαστε σωστά, ενώ τότε ο ένας έχανε τον άλλο και πήγαιναν σε ένα μέρος που δεν το ήξεραν, ούτε είχαν γνωστούς και δεν ήξεραν αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Μέσα από την ιστορία αυτού του παιδιού μαθαίνουμε την ιστορία της πατρίδας μας, τα λάθη και τις παραλείψεις μας.
Ντιμπαμπής Σταύρος, Α΄ γυμνασίου