ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Την προηγούμενη χρονιά η μέρα των Τριών Ιεραρχών ήταν αργία για τους μαθητές και τους καθηγητές, αφού οι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται προστάτες της παιδείας. Φέτος όμως το Υπουργείο καθόρισε τη μέρα αυτή μέρα εορτασμού, αλλά κανονικής σχολικής λειτουργίας. Εμείς βρήκαμε λοιπόν την ευκαιρία να κάνουμε κάτι άλλο πέρα από τα συνηθισμένα. Αρχικά, μετά το χτύπημα του κουδουνιού, μαζευτήκαμε όλοι στον προαύλιο χώρο και η διευθύντρια μας έδωσε οδηγίες. Μπήκαμε στις τάξεις μας, πήραμε παρουσίες και αναχωρήσαμε γα την εκκλησία μαζί με τις σημαίες μας. Εκεί έγινε η θεία λειτουργία, την οποία παρακολουθήσαμε με σεβασμό. Επίσης, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου έκανε μια ομιλία για τους Τρεις Ιεράρχες και το έργο τους. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά που είπε ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Στη συνέχεια έγινε αρτοκλασία και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Τέλος, πιστεύω πως αυτή η μέρα έπρεπε να εορταστεί έτσι, αφού το έργο των Τριών Ιεραρχών ήταν πολύ σημαντικό.
Στη συνέχεια, έγινε μια διαμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος, καθώς αφιερώθηκε μια με δύο διδακτικές ώρες για να γίνει διάχυση των ιδεών που αποκτήθηκαν από τους καθηγητές μας μετά από τη συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ στη Bologna.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ
Το υπουργείο όρισε την 29η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Μαζευτήκαμε λοιπόν στην αίθουσα της Β΄ Γυμνασίου, όπου παρακολουθήσαμε ένα σχετικό βίντεο. Ἐδειχνε την ζωή της Άννας Φρανκ, μιας μικρής Εβραιοπούλας που έζησε εκείνη την περίοδο, κρυμμένη μαζί με την οικογένειά της σε ένα σπίτι για δύο χρόνια, μέχρι που την συνέλαβαν οι Ναζί και την οδήγησαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου και πέθανε από τις κακουχίες. Η Άννα Φρανκ έγραφε ένα ημερολόγιο, το οποίο εκδόθηκε από τον πατέρα της και έγινε σύμβολο της φρίκης του ναζισμού, ενώ εκδόθηκε σε πολλές γλώσσες στο εξωτερικό. Μετά από αυτό το βίντεο κατανοήσαμε τη φρίκη των ολοκληρωτικών καθεστώτων και τη μικρή αξία που αυτά έδιναν στην ανθρώπινη ζωή. Συμπεραίναμε επίσης πόσο είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτή την εποχή.
Το υπουργείο όρισε την 29η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Μαζευτήκαμε λοιπόν στην αίθουσα της Β΄ Γυμνασίου, όπου παρακολουθήσαμε ένα σχετικό βίντεο. Ἐδειχνε την ζωή της Άννας Φρανκ, μιας μικρής Εβραιοπούλας που έζησε εκείνη την περίοδο, κρυμμένη μαζί με την οικογένειά της σε ένα σπίτι για δύο χρόνια, μέχρι που την συνέλαβαν οι Ναζί και την οδήγησαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου και πέθανε από τις κακουχίες. Η Άννα Φρανκ έγραφε ένα ημερολόγιο, το οποίο εκδόθηκε από τον πατέρα της και έγινε σύμβολο της φρίκης του ναζισμού, ενώ εκδόθηκε σε πολλές γλώσσες στο εξωτερικό. Μετά από αυτό το βίντεο κατανοήσαμε τη φρίκη των ολοκληρωτικών καθεστώτων και τη μικρή αξία που αυτά έδιναν στην ανθρώπινη ζωή. Συμπεραίναμε επίσης πόσο είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτή την εποχή.
Xριστουγεννιάτικη επίσκεψη στο μοναστήρι στα Κομνηνά
Την Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, ως τελευταία μέρα πριν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, είπαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, πέρα από τα συνηθισμένα. Αρχικά, πήγαμε στο σχολείο, είπαμε την πρωινή προσευχή και πήραμε παρουσίες. Στην συνέχεια, μαζευτήκαμε στην αίθουσα της Β΄ Γυμνασίου και παρακολουθήσαμε την παρουσίαση των γεγονότων που έλαβαν χώρο κατά την διάρκεια της εκδρομής στην Αθήνα. Μάλιστα, είδαμε και το βίντεο που παρουσιάστηκε στο κανάλι της Βουλής, όπου παρευρεθήκαμε κι εμείς σε συνέλευση της βουλής. Όλο αυτό έγινε με την επίβλεψη της κυρίας Μιμίκου μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Μετά την πρώτη ώρα, πήγαμε με το λεωφορείο του Δήμου στο μοναστήρι στα Κομνηνά. Στον όμορφο εκείνο χώρο μας υποδέχτηκε η αδερφή Νεκταρία με αγάπη και χαμόγελο και αφού παρακολουθήσαμε μια σύντομη ακολουθία στην εκκλησία, καθίσαμε στο αρχονταρίκι. Εκεί η μοναχή μας κέρασε και είχαμε την ευκαιρία να εκφράσουμε τις απορίες μας για την καθημερινότητά της και γενικά με αυτό που ασχολείται. Τέλος, αφού είπαμε τα κάλαντα με συνοδεία λύρας, αποχαιρετιστήκαμε με ευχές για καλές γιορτές. Συμπερασματικά, πιστεύω πως αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να περάσουμε την τελευταία μέρα.
7 Νοεμβρίου - Επέτειος του Πολυτεχνείου
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου ήρθαμε χωρίς τσάντες στο σχολείο, γιατί είχαμε προγραμματίσει να παρακολουθήσουμε τη σχολική γιορτή για την επέτειο του ξεσηκωμού στο Πολυτεχνείο. Στις 9.00 ώρα αρχίσαμε την γιορτή με την αφήγηση του χρονικού της επετείου και των κειμένων των σχετικών με τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε μια ταινία για το πολυτεχνείο, στην οποία ένας φοιτητής ανακάλυψε τυχαία τα γράμματα της μητέρας του στον πατέρα του, όταν εκείνη ήταν κλεισμένη στο πολυτεχνείο κι εκείνος ήταν στο στρατό. Αφοσιώθηκε τόσο πολύ από την ανάγνωση των γραμμάτων που περιέγραφαν τα γεγονότα μέσα από το πρίσμα και τα συναισθήματα της μητέρας του που ξέχασε τις καθημερινές του συνήθειες. Μάθαμε κι εμείς μέσα από αυτή την γιορτή πολλά πράγματα για την ιστορία μας, για την ηρωική αντίσταση των φοιτητών απέναντι στη δικτατορία, η οποία περιόριζε τα ατομικά τους δικαιώματα και τη δυνατότητα να εκφράζονται ελεύθερα. Ο αγώνας των φοιτητών κορυφώθηκε με την παραβίαση της πύλης του πολυτεχνείου από τα τανκς των δικτατόρων στις 17 Νοεμβρίου 1973. Συνολικά, η αντίστασή τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση της χούντας περίπου μισό χρόνο αργότερα.
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου ήρθαμε χωρίς τσάντες στο σχολείο, γιατί είχαμε προγραμματίσει να παρακολουθήσουμε τη σχολική γιορτή για την επέτειο του ξεσηκωμού στο Πολυτεχνείο. Στις 9.00 ώρα αρχίσαμε την γιορτή με την αφήγηση του χρονικού της επετείου και των κειμένων των σχετικών με τα γεγονότα που συνέβησαν εκεί. Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε μια ταινία για το πολυτεχνείο, στην οποία ένας φοιτητής ανακάλυψε τυχαία τα γράμματα της μητέρας του στον πατέρα του, όταν εκείνη ήταν κλεισμένη στο πολυτεχνείο κι εκείνος ήταν στο στρατό. Αφοσιώθηκε τόσο πολύ από την ανάγνωση των γραμμάτων που περιέγραφαν τα γεγονότα μέσα από το πρίσμα και τα συναισθήματα της μητέρας του που ξέχασε τις καθημερινές του συνήθειες. Μάθαμε κι εμείς μέσα από αυτή την γιορτή πολλά πράγματα για την ιστορία μας, για την ηρωική αντίσταση των φοιτητών απέναντι στη δικτατορία, η οποία περιόριζε τα ατομικά τους δικαιώματα και τη δυνατότητα να εκφράζονται ελεύθερα. Ο αγώνας των φοιτητών κορυφώθηκε με την παραβίαση της πύλης του πολυτεχνείου από τα τανκς των δικτατόρων στις 17 Νοεμβρίου 1973. Συνολικά, η αντίστασή τους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πτώση της χούντας περίπου μισό χρόνο αργότερα.
4η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ
Φέτος η επέτειος της απελευθέρωσης από τη Βουλγαρική Κατοχή γιορτάστηκε ιδιαίτερα λαμπρά, καθώς συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την απελευθέρωση. Τα σχολεία έκλεισαν για δύο μέρες, καθώς τη μία μέρα έλαβε χώρα η μαθητική παρέλαση, ενώ την άλλη μέρα η στρατιωτική παρέλαση, μαζί με το επίλεκτο σώμα της προεδρικής φρουράς, τους Εύζωνες, καθώς και ο ίδιος ο πρόεδρος της δημοκρατίας, κ. Προκόπης Παυλόπουλος, παραβρέθηκε στους εορτασμούς. Στο σχολείο μας αφιερώσαμε μία με δύο διδακτικές ώρες για να μας παρουσιάσει η διευθύντρια κ. Καρατζόγλου το ιστορικό πλαίσιο από την κατάληψη της Θράκης από τους Τούρκους μέχρι την απελευθέρωση αλλά και τη συνθήκη της Λωζάνης. Μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο απελευθερωτικός ελληνικός στρατός κατέβηκε στην Ξάνθη διασχίζοντας πρώτα το χωριό μας τη Σταυρούπολη. Άξιζε τον κόπο να μάθουμε την τοπική μας ιστορία, γιατί κάθε λαός πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του.
Φέτος η επέτειος της απελευθέρωσης από τη Βουλγαρική Κατοχή γιορτάστηκε ιδιαίτερα λαμπρά, καθώς συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την απελευθέρωση. Τα σχολεία έκλεισαν για δύο μέρες, καθώς τη μία μέρα έλαβε χώρα η μαθητική παρέλαση, ενώ την άλλη μέρα η στρατιωτική παρέλαση, μαζί με το επίλεκτο σώμα της προεδρικής φρουράς, τους Εύζωνες, καθώς και ο ίδιος ο πρόεδρος της δημοκρατίας, κ. Προκόπης Παυλόπουλος, παραβρέθηκε στους εορτασμούς. Στο σχολείο μας αφιερώσαμε μία με δύο διδακτικές ώρες για να μας παρουσιάσει η διευθύντρια κ. Καρατζόγλου το ιστορικό πλαίσιο από την κατάληψη της Θράκης από τους Τούρκους μέχρι την απελευθέρωση αλλά και τη συνθήκη της Λωζάνης. Μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο απελευθερωτικός ελληνικός στρατός κατέβηκε στην Ξάνθη διασχίζοντας πρώτα το χωριό μας τη Σταυρούπολη. Άξιζε τον κόπο να μάθουμε την τοπική μας ιστορία, γιατί κάθε λαός πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του.