Ψυχή πειραγμένη από φλογερό τριαντάφυλλο
Μάτια αναμμένα με καρδιά μιας φλόγας Τριαντάφυλλο με όμορφα αγκάθια Τρύπια καρδιά από αιματηρά πέταλα Ονομάστηκε τέχνη έπειτα έρωτας Εύθραυστο το βλαστάρι σαν ανθρώπινο σώμα Το άγγιγμα στο βλαστό ανασταίνει τις πεταλούδες Γρήγορες πεταλούδες σε ζωντανά βλέμματα Μακρύς δρόμος η αγάπη άπειρε άνθρωπε Μάτια κλειστά και χέρια ενωμένα βαδίζουν μπροστά Πασάρουν χαμόγελα σε εμπόδια Ταξίδι στον βυθό πάνω από την γη Πίνακας σκοτεινός, για δύο σώματα χαραγμένος Πινέλο το φεγγάρι με μπογιά αστεριών βαμμένος Στο σκοτάδι ο πίνακας γέμισε χρώμα Το μαύρο αποχώρησε, το κόκκινο δόθηκε στην ψυχή της Καθρεφτίζεται στο φεγγάρι ως πινελιά Πλησίασε την ψυχή και έγινε ηγέτης της Δημιούργησε τον δικό της πίνακα στο σώμα Έμαθε λεπτομερώς τον ογκώδη χάρτη Ψυχή πειραγμένη από φλογερό τριαντάφυλλο… |
Τι αν ήταν ήλιος , τι και αν ήταν σκοτάδι
Ξερά ήταν τα φύλλα, Δεν ήταν δάκρυα χαράς , αυτό που γλιστρούσαν στον βλαστό Έμοιαζαν με σταγόνες ωκεανού οι ηλιαχτίδες Πνίγουν το λευκό τριαντάφυλλο Ηρέμησε η ψυχή της γυναίκας Ξεγελάει τα στιγματισμένα χείλη με την παρουσία ενός ψεύτικου χαμόγελο Κοίταξε το τριαντάφυλλο και μούδιασε Η ομορφιά του σαν σκιά της σκιάς της Σώσε με, σώσε με φωνάξει σιωπηλά Στέκεσαι δίπλα μου, σε μυρίζω σε αγγίζω Σκόνη σκέπασε την γυναίκα Χάθηκε σαν τον αποτυχημένο ποιητή Οι νότες βαριόμοιρες στο άκουσμα της απουσίας της Τριαντάφυλλο μουδιασμένο Βροχή μοναξιάς το έλουσε Τόσο βροχή το χώμα που το σκεπάζει Μάτια άπειρα Ζωή βουρκωμένη Αλάτι στις ανοιχτές πληγές Ο βλαστός καίγεται Τα φτερά του αγγέλου στο λευκό τριαντάφυλλο φαίνονται Ράγισαν τα κόκαλα του Δεν ήταν από κλοτσιά στον αγώνα Από χτύπημα στην καρδιά Ήταν το βράδυ που πόνεσε και εγκατέλειψε Το αλάτι στις πηγές κατασπάραξε το όμορφο τριαντάφυλλο Δεν κοιμήθηκε απλά πέθανε Άδειο λιβάδι στην επιστροφή της γυναίκας Καρδιά πνιγμένη από αίμα Αφέθηκε στον ουρανό με την μορφή του λουλουδιού της Χάθηκε στα λευκά φτερά η μορφή της |
Τόλε Χριστιάνα, Α΄ Λυκείου